
یکی از پرسش ها در باره نوآوری این است که جهت گیری ماموریتی در نوآوری چیست؟
طبق تعاریفی که اکنون کلاسیک شده اند ، رویکرد ماموریت گرا تمرکز بر حل مسئله دارد، جایی که تچهیز منابع، هماهنگ کردن ذینفعان، و تحریک نوآوری و همکاری در اکو سیستم ها برای مقابله با یک چالش شناسایی شده و دستیابی به اهداف طراحی شده است.
هم اکنون بسیاری از کشور ها در اکوسیستمهای نوآوری به سیاستهای نوآوری مأموریتگرا به عنوان یک استراتژی برای رسیدگی و ساماندهی چالشهای پیچیده اجتماعی روی میآورند. با تعیین اهداف و چارچوب های زمانی مشخص، این ماموریت ها تلاش های علم، فناوری و نوآوری را با سیاست های نظارتی هماهنگ می کنند تا راه حل های هدفمند و مشترک را هدایت کنند.
یکی از دامنه های مهم در این رابطه مدیریت قوانین فرابخشی است که تعداد زیادی از وزارت خانه ها و سازمان ها را در بر می گیرد . قوانینی که برای توسعه و رشد تصویب می شوند با راهکارهای قبلی امکان موفقیت هدفمند را ندارند .
علت شکست کامل قانون هدفمندی یارانه ها همین امر و برخی از موضوعات اجتماعی مرتبط با آن بود . هم اکنون قانون جهش تولید دانش بنیان نیز در این خطر است و قانون توسعه دریا محور هم همینطور .
بنابر این ایجاد روشهای نوین مدیریتی قوانین فرابخشی یک از الزامات دست یابی به اهداف این قوانین است . این نظامها و روشها باید بر سه اصل نوآوری و مشارکت مردم و بکار گیری بخش خصوصی انجام شود . دولت و نظام فقط باید به بستر سازی و تسهیل حرکت بپردازد . تسهیل فقط دادن اعتبارات مالی نیست و ساده سازی فرایند ها و جلوگیری از مسابقه دریافت رانت مهمترین موضوع است .
علی اکبر سعیدی کیا