یک دایناسور درنده از برزیل و آناتومی شگفت انگیز آن

16 مه 2023 -توسط Universität Greifswald: دایناسور شکارچی Irritator challengeri با فک های پایینی در آب های کم عمق برای طعمه های کوچک، از جمله ماهی، علوفه می جوید. اعتبار: اولوف مولمن

دیرینه شناسان گرایفسوالد، مونیخ (هر دو آلمان)، آلکمار (هلند) و فریبورگ (سوئیس) با کمک توموگرافی کامپیوتری اشعه ایکس که معمولاً در استفاده قرار می گیرند، این فسیل را به طور کامل بررسی کردند و اکتشافات شگفت انگیزی انجام دادند.

در برزیل کنونی، فرض بر این است که Irritator شکار نسبتاً کوچکی را با پوزه بسیار متمایل خود شکار می‌کند که به سرعت بسته می‌شود. یک شگفتی بزرگ برای کارشناسان: وقتی شکارچی پوزه خود را باز کرد، آرواره های پایینی به طرفین گسترش یافت و ناحیه گلو را گشاد کرد. این مطالعه در Palaeontologia Electronica منتشر شد.

مارکو شاد چندین سال با فسیل دایناسورها کار کرده است. موجوداتی که او بررسی می کند میلیون ها سال پیش منقرض شده اند و بیشتر فسیل های ناقص تنها چیزی است که از آنها باقی مانده است. بقایای موجودات منقرض شده اغلب – مانند این مورد، در موزه Staatliches für Naturkunde Stuttgart – در مجموعه‌های عمومی نگهداری می‌شوند و گاهی اوقات بینش‌های غیرمنتظره‌ای از حیات در سیاره ما در زمان‌هایی که مدت‌هاست گذشته است، ارائه می‌دهند.

اسپینوسوریدها یکی از بزرگترین شکارچیان زمینی هستند که تا به حال روی زمین زندگی کرده اند. آناتومی عجیب آنها و پیشینه فسیلی کم آنها، اسپینوسوریدها را در مقایسه با سایر دایناسورهای گوشتخوار بزرگ جثه مرموز می کند. اسپینوسوریدها پوزه های نسبتا بلند و باریکی با دندان های متعدد نزدیک به مخروطی، بازوهای محکم با پنجه های چشمگیر و فرآیندهای بسیار طولانی روی ستون فقرات خود دارند.

کامل‌ترین جمجمه فسیلی یک اسپینوسورید توسط چالش‌های تحریک‌کننده نشان داده می‌شود که تقریباً در آن یافت می‌شوند. سنگ‌های رسوبی قدیمی ۱۱۵ میلیون ساله از شرق برزیل. در حالی که طول بدن این گونه تخمین زده می شود که به حدود 6.5 متر رسیده است و بزرگترین حیوان در اکوسیستم آن است، دیرینه شناسان فسیل هایی از سایر دایناسورها، پتروسورها، خویشاوندان کروکودیل ها، لاک پشت ها و گونه های ماهی متنوع را نیز در آنجا پیدا کردند.

دانشمندان برای آخرین مطالعه خود، تک تک استخوان های جمجمه فسیل را بازسازی کردند و آنها را در موقعیت اصلی خود قرار دادند تا دریابند چه چیزی اسپینوسوریدها را بسیار خاص می کند. با کمک داده‌های سی‌تی، آن‌ها دریافتند که Irritator احتمالاً پوزه خود را در موقعیت‌هایی که نیاز به توجه دقیق به محیط اطراف دارد، حدود 45 درجه متمایل نگه داشته است. این موقعیت یک ناحیه دید سه بعدی را در جلو تسهیل می کرد، زیرا هیچ ساختاری مانند پوزه بلند مانع از ایجاد میدان دید توسط هر دو چشم نمی شد.

علاوه بر این، جمجمه Irritator از نظر تکاملی به گونه‌ای شکل گرفت که نیش نسبتاً ضعیف اما بسیار سریع ایجاد کرد. با توجه به شکل مفصل فک پایین، زمانی که این شکارچی دهان خود را باز کرد، آرواره های پایینی به طرفین گسترش یافت که باعث گشاد شدن حلق شد. این تا حدودی شبیه به چیزی است که توسط پلیکان ها نشان داده می شود، اما توسط فرآیندهای بیومکانیکی مختلف به دست می آید. اینها نکاتی در مورد ترجیح Irritator برای اقلام نسبتاً کوچک طعمه، از جمله ماهی‌هایی است که با حرکات سریع فک به شدت جراحت می‌کردند تا سریعاً آنها را ببلعند.

فسیل‌های تایید شده اسپینوسورید همگی مربوط به دوره کرتاسه اولیه و پسین هستند .35 میلیون سال، که همچنین با مدت زمانی که اسپینوسوریدها را از سایر دایناسورهای شکارچی بزرگ از نظر تاریخ تکاملشان جدا می کند، مطابقت دارد. این مطالعه بینش جدیدی را در مورد سبک زندگی اسپینوسوریدها فراهم می کند و نشان می دهد که – در رابطه با خویشاوندان نزدیکتر آنها – آنها بسیاری از ویژگی های آناتومیکی جدید را در مدت زمان کوتاهی از نظر زمین شناسی به دست آوردند که در نهایت آنها را به دایناسورهای بسیار تخصصی و استثنایی تبدیل کرد که امروزه می شناسیم.