آنها می خواهند بیشتر بفروشند ، شما کمتر مصرف کنید .

عطش نظام اقتصاد جهانی منبعث از لیبرالیسم فروش سیری ناپذیر است . بسیاری از مشکلات مشترک کشورها در عرصه ی جهانی ناشی از دو عامل اصلی است . اول افزایش جمعیت انسانها و دوم مصرف گرایی حاصل از اقتصاد کاپیتالیستی . حتی همین روز ها که صدای مردم جهان از تخریب محیط زیست درآمده است تمامی برنامه ها بر محور جایگزینی سوخت های فسیلی با دیگر انواع منابع انرژی است که چند سال بعد ناهنجاری هایشان آشکار خواهد شد . یک مثال بارز آن خودرو های برقی است .

میگویند انسانها در پرتو همین تفکر تمدنشان پیشرفته و رفاه آنها چند صد برابر ۲۰۰ سال پیش شده است . اگر این حرف درست باشد که هست دلیل درست بودن روش و تفکر اقتصادی آن نیست . در این میان ایدئولوژی ها هم تقریبا با هم یکنواخت شده اند و سوسیالیزم و کمونیسم و امپریالیسم در رقابت با هم  با انبوه مصرف گرایی به پیش میروند و حاصل آن شکاف معنوی و مادی شدیدی است که در سرتاسر جهان ایجاد شده است .

 آیا در این سیلاب عظیم مصرف گرایی صحبت از توسعه پایدار با روشهای موجود اثربخشی زدودن ناهنجاری های ایجاد شده را دارد ؟ چند واقعیت و آمار از دید سازمان ملل را ذیلا ارایه می نماییم تا این وضعیت روشن شود :

مصرف و تولید در سراسر جهان – نیروی محرکه اقتصاد جهانی – بر استفاده از محیط طبیعی و منابع استوار است به گونه ای که همچنان اثرات مخربی بر روی کره زمین داشته باشد.پیشرفت اقتصادی و اجتماعی در قرن گذشته با تخریب محیط زیست همراه بوده است که همان سیستم هایی را که توسعه آینده ما – در واقع، بقای ما – به آن بستگی دارد، به خطر می اندازد.

• هر سال تخمین زده می‌شود که یک سوم کل مواد غذایی تولید شده – معادل 1.3 میلیارد تن به ارزش حدود 1 تریلیون دلار – در سطل‌های مصرف‌کنندگان و خرده‌فروشان پوسیده می‌شود یا به دلیل شیوه‌های حمل و نقل و برداشت نامناسب فاسد می‌شود.
• اگر جمعیت جهان تا سال 2050 به 9.6 میلیارد نفر برسد، معادل تقریباً سه سیاره می‌تواند برای تأمین منابع طبیعی مورد نیاز برای حفظ سبک زندگی فعلی مورد نیاز باشد.

بنابراین ، مصرف و تولید پایدار به معنای انجام بیشتر و بهتر با کمتر است. همچنین در مورد جدا کردن رشد اقتصادی از تخریب محیط زیست، افزایش بهره وری منابع و ترویج سبک زندگی پایدار است.

برای مصرف و تولید پایدار باید حرکتهای بسیار عمیقتر و گسترده تری انجام شود تا شدت افزایش فقر  کم شود و این امر بجز با کاهش شدت مصرف امکان پذیر نیست .