نوشته نلی کوهن-29 آوریل 2022-خرید شخصی در فروشگاه لباس- تصویر از طریق Shutterstock/NDAB Creativity
این ماه پنج سال از راه اندازی سایت فروش مجدد لباس پوشیده پاتاگونیا گذشته است. این اولین تجربه “تجارت مجدد” دیجیتال متعلق به برند در صنعت پوشاک بود. هنوز هم امروز، توسط پاتاگونیا با خرید لباس های مستعمل از مشتریان خود، تمیز کردن آن، و فروش مجدد از طریق یک وب سایت تجارت مجدد که توسط Trove ساخته شده است، فعالیت می کند.
بخش فروش مجدد Worn Wear بخشی از رویکرد کل نگر این برنامه به دایره‌ای است که شامل تعمیر اقلام، بازیافت چیزهایی که واقعاً فرسوده شده‌اند و تجلیل از عمر طولانی لباس‌های پاتاگونیا است – همه با هدف کمک به مردم برای تغییر رابطه خود با چیزها ساخته شده‌اند. آنها مالک هستند. ما این را به‌عنوان کمک به مردم برای تبدیل شدن از مصرف‌کننده به مالک با ارائه راه‌هایی برای استفاده از وسایل خود و در نتیجه اجتناب از آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از ساخت کالاهای جدید تعریف کردیم.
من به مدت نزدیک به 10 سال عمیقاً در ایجاد و مدیریت Worn Wear و سلف آن، Common Threads Partnership بودم. و در حالی که من به Worn Wear افتخار می کنم، نگران مسیر روند فروش مجدد هستم که به جرقه زدن در صنعت کمک کرد.
از زمان راه اندازی سایت تجارت مجدد Worn Wear، فروش مجدد پوشاک افزایش یافته است. بر اساس یک تحلیل اخیر، ارزش بازار جهانی مد دست دوم حدود 130 میلیارد دلار است و بازارهای بزرگی مانند ایالات متحده با رشد دو رقمی حداقل تا سال 2025 ادامه خواهند داد. امروزه، فروش مجدد حدود 7 درصد از بازار پوشاک را تشکیل می دهد. و انتظار می رود تا سال 2030 به 12 درصد رشد کند.
در نگاه اول، این ممکن است برای صنعت – و برای محیط زیست چیز خوبی به نظر برسد. McKinsey در سال گذشته گزارش داد که تا سال 2030، از هر پنج لباس باید از طریق یک مدل کسب‌وکار دایره‌ای خریداری شود تا افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد مطابق با اهداف توافق پاریس محدود شود.با این حال، امروزه اکثر برنامه‌های فروش مجدد فقط نیمی از معادله را به درستی دریافت می‌کنند.
برنامه‌های فروش مجدد کار قابل ستایشی را در جریان اصلی خرید لباس‌های دست دوم انجام داده‌اند. اما بسیاری از این برنامه‌ها که اخیراً راه‌اندازی شده‌اند، مشتریان را تشویق می‌کنند تا چیزهای جدید بیشتری مصرف کنند. بسته به ساختار مالی برنامه فروش مجدد، برندها ممکن است به هیچ وجه درآمدی از فروش لباس های دست دوم خود نداشته باشند. در عوض، آنها کارت های هدیه و کدهای تخفیف را ارائه می دهند تا مشتریان خود را تشویق کنند تا در برنامه فروش مجدد با حمایت برند شرکت کنند. بیشتر اوقات این مشوق ها فقط برای خرید لباس جدید قابل استفاده است.
اعداد این موضوع را تایید می کنند. با وجود رشد فروش مجدد، مصرف پوشاک نیز سال به سال افزایش می یابد. و پیامدهای زیست محیطی ناشی از این روند نگران کننده است: انتظار می رود تا سال 2030، صنعت جهانی پوشاک و نساجی 50 درصد آب بیشتری مصرف کند، 63 درصد گازهای گلخانه ای بیشتر منتشر کند و 62 درصد زباله بیشتری نسبت به سال 2015 تولید کند. در سال 2018 ، این صنعت مجموعاً معادل انتشار گازهای گلخانه ای سالانه فرانسه، آلمان و بریتانیا را تولید می کند. با سرعت فعلی خود، در مسیر فراتر رفتن از بودجه جهانی مرتبط با محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد تا 50 درصد تا سال 2030 است.
برای اینکه یک برنامه فروش مجدد یک برنامه پایداری معتبر باشد، باید برند را قادر سازد تا برخی از فروش لباس های جدید را به فروش لباس های دست دوم هدایت کند. تهیه و فروش یک لباس دست دوم برای فروش مجدد حدود 5 تا 15 درصد ردپای کربن تولید یک کالای جدید را تولید می کند .
علاوه بر این، برندهایی که فروش مجدد را به عنوان تلاشی پایدار برای مشتریان خود ارائه می کنند، باید اهداف شفافی را تعیین کنند و سالانه از پیشرفت خود گزارش دهند. و این اهداف باید منعکس کننده اصولی باشد که تفاوت ایجاد می کند – یعنی جایگزینی تولید و فروش اقلام جدید با فروش اقلام استفاده شده به منظور کاهش ردپای کلی محیطی برند.
