توسط لورین فاگان در 21 دسامبر 2021
حتی قبل از همهگیری کووید-19، دانشگاهیان و متخصصان کسبوکار به دلیل هزینههای کربن مرتبط، بهویژه برای سفرهای هوایی، از سفرهای حضوری به رویدادهای کنفرانس کنار میرفتند.
رهبران آب و هوا از گرتا تونبرگ سوئد گرفته تا دکتر پیتر کالموس، بنیانگذار “علمی آب و هوایی بدون پرواز”، توجه را به اثرات زیست محیطی این تجمعات جلب کردند. خواه 118 هواپیمای خصوصی که رهبران را به COP26 در اسکاتلند بردند، یا غذاهای پر آلاینده در منوی داووس،چیز هایی هستند که اکنون عموم مردم نیز متوجه آنها می شوند.
اما قرنطینه های همه گیر و محدودیت های سفر این تغییر را تسریع کرد و این ایده را توسعه داد که گزینه های کنفرانس مجازی و ترکیبی می توانند با موفقیت جایگزین این رویدادهای حضوری شوند. اکنون تحقیقات جدیدی برای حمایت از این نتیجه گیری وجود دارد، با محاسبات حتی دقیق تر در مورد کاهش انتشار کربن که ممکن است با تبدیل آن به یک عمل دائمی به دست آید.
محققان دانشگاه کرنل در ایالات متحده با همکاری همتایان چک دریافتند که اگر این رویدادها کاملاً آنلاین برگزار شوند، ردپای کربن این کنفرانس های حضوری ممکن است تا 94 درصد کاهش یابد. کل مصرف انرژی تا 90 درصد کاهش می یابد.
حتی اگر بیش از نیمی از افراد در یک رویداد حضوری شرکت کنند، با استفاده از شهرهای انتخاب شده استراتژیک به عنوان مراکز تجمعات چهره به چهره، می توان دو سوم کاهش ردپای کربن را به دست آورد.
همه ما به کنفرانس ها می رویم. ما پرواز میکنیم، رانندگی میکنیم، به هتلی تحویل میگیریم، سخنرانی میکنیم، با مردم ملاقات میکنیم – و کارمان تمام است. در ماه دسامبر در مجله Nature Communications منتشر شد.
اما ما به طور جامع و پشت صحنه به این مشکل نگاه کردیم. کنوانسیونها کربن زیادی تولید میکنند، انرژی زیادی مصرف میکنند، کاغذ زیادی چاپ میکنند، غذای زیادی ارائه میدهند – نه اینکه به ایجاد زبالههای جامد شهری اشاره کنیم.
بر اساس داده های این مقاله، بیش از 1.5 میلیارد نفر در 180 کشور در رویدادهای سال 2017 شرکت کردند که انتظار می رود در این دهه با نرخ 11.2 درصد رشد کند.
مجموع انتشار کربن موجود برای صنعت رویداد جهانی در حال حاضر با انتشار سالانه گازهای گلخانه ای موجود در ایالات متحده قابل مقایسه است. بنابراین تغییر روش برنامه ریزی کنفرانس ها پتانسیل ارائه نتایج قابل توجهی را دارد.
در عین حال، این صنعت حدود 26 میلیون شغل را پشتیبانی می کند و 2.5 تریلیون دلار هزینه در مقاصد کنفرانس دارد. کسانی که از کنفرانسهای حضوری حمایت میکنند، به عوارضی اشاره میکنند که ارتباط چهره به چهره از بین میرود، زمانهای ملاقات در چندین منطقه زمانی قرار میگیرد و شرکتکنندگان از خستگی جلسات دیجیتال خسته میشوند.
در برخی موارد، رویدادهای ترکیبی ممکن است یک مبادله قابل قبول ارائه دهند، اما ملاحظات زیادی وجود دارد. به عنوان مثال، مدلهای هیبریدی مکان یابی، انتشار گازهای گلخانهای در سفر هوایی را کاهش میدهند، اما انتشار گازهای گلخانهای ناشی از سفر با خودرو را افزایش میدهند. تعداد شرکت کنندگان ثبت نام شده و مکان آنها نیز پویایی را تغییر می دهد.
علاقه و توجه زیادی به تغییرات آب و هوایی وجود دارد، بنابراین انتقال از کنفرانسهای حضوری به رویدادهای ترکیبی یا از راه دور مفید خواهد بود. اما ما همچنین باید محتاط باشیم و تصمیمات را از نظر انتخاب هاب ها و تعیین سطوح شرکت کننده برای جلسات ترکیبی بهینه کنیم.