ناسا و ارسال فضاپیما برای برخورد با یک سیارک و تغییر مسیر آن

آمیا پالجا   24 نوامبر 2021 تصویری از فضاپیمای DART و LICIACube آژانس فضایی ایتالیا قبل از برخورد در سیستم دوتایی دیدیموس. ناسا/جان هاپکینز، APL/استیو گریبن

به گزارش سی ان ان، سازمان ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) با موفقیت پرتاب آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک (DART) را به پایان رساند.

این ماموریت با موشک فالکون 9 اسپیس ایکس در ساعت 1:21 بامداد به وقت شرقی از پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا به فضا پرتاب شد. هدف این ماموریت یک قمر کوچک به نام دیمورفوس با قطر 525 فوت (160 متر) است که به دور یک سیارک نزدیک به زمین به نام دیدیموس می چرخد. انتظار می رود این ماموریت در سپتامبر 2022 سقوط کند.

بر اساس اعداد منتشر شده توسط مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین (CNEOS) ناسا، بیش از 27000 سیارک وجود دارد که نوع بشر آنها را می شناسد که مدار آنها نزدیک به مدار زمین است. از این تعداد، کمی بیش از 2200 مورد به عنوان “بالقوه خطرناک” طبقه بندی می شوند. اگرچه هیچکدام از اینها در حال حاضر به سمت زمین حرکت نمی کنند، فقط یک سنگ لازم است تا یک شهر را نابود کند و حتی یک گونه را در یک لحظه از بین ببرد.

به عنوان ابزاری برای دفاع از سیاره، ناسا و سایر آژانس‌های فضایی در فکر ایجاد راه‌هایی برای مقابله با چنین فاجعه‌ای بوده‌اند، اگر روزی با هشداری رخ دهد. به عنوان یک آزمایش آزمایشی، آنها اکنون ماموریت DART را راه اندازی کرده اند.

قمر این سیارک به عنوان هدف برای این ماموریت انتخاب شد زیرا اندازه آن شبیه سیارک های بالقوه خطرناک است. دیمورفوس و دیدیموس به خودی خود تهدیدی برای زمین نیستند. سی ان ان گزارش داد تا سپتامبر سال 2022، «دوقلوها» نسبتاً به زمین نزدیکتر خواهند شد و در فاصله 6 میلیون مایلی (11 میلیون کیلومتری) قرار دارند.

فضاپیمایی که قرار است  برخورد کند، با سرعت 15000 مایل (24000 کیلومتر) در ساعت حرکت خواهد کرد اما ، آن را تکه تکه نخواهد کرد. با بازگشت به علم، اندازه این فضاپیما حدود یک صدم آن است. حتی با سرعت زیاد خود، شتاب لازم برای جدا کردن جرم آسمانی را نخواهد داشت. مهمتر از آن، علم اینگونه عمل نمی کند. با شکستن جسم یا تغییر شدید مسیر حرکت آن، دانشمندان می‌توانستند مانند آزمایش اخیر روسیه، یک تهدید بالقوه ایجاد کنند.

در عوض، سقوط فضاپیما تنها منجر به ضربه ملایم می شود و مدار آن را تنها یک درصد تغییر می دهد. اگر موفقیت آمیز باشد، مدار سیارک 73 ثانیه تغییر می کند، به اندازه ای که توسط تلسکوپ های زمینی قابل توجه باشد. این فضاپیما دارای دوربینی به نام دیدیموس شناسایی و دوربین سیارکی یا DRACO است که به شناسایی سیارک و برخورد با آن کمک می کند. در اولین مأموریت خود در اعماق فضا، Cubesat با اندازه کیس کوتاه آژانس فضایی ایتالیا به نام Light Italian Cubesat برای تصویربرداری از سیارک ها یا LICIAcube است. LICACube در بیشتر قسمت های سفر خود به DART بازگشته و درست قبل از برخورد مستقر می شود. سپس از کنار دیمورفوس عبور کرده و مشاهداتی را انجام خواهد داد. تمام تصاویر و ویدئوهای گرفته شده در طول ماموریت به زمین ارسال می شود.

هدف اصلی ماموریت DART این است که بفهمیم چقدر حرکت برای تغییر مسیر یک سیارک مورد نیاز است. بنابراین، اگر فردا یکی به سمت زمین بیاید، پاسخ ما این است که به آن ضربه ای ملایم بدهیم و آن را بمباران هسته ای نکنیم.

https://interestingengineering.com/