فیلیپ رمدیوس | 30 ژوئیه 2021 Adobe Stock
از ابتدای قرن، پیشرفت در توانایی با استفاده از تکنیک‌های جراحی کمتر تهاجمی (MIS) چیزی جز معجزه نبوده است. برای این مقاله، من انتخاب کردم که روش‌های مداخله‌ای (شامل دسترسی آناتومیکی فرا عروقی) را در جعبه ابزار جراحی با حداقل تهاجم شامل آندوسکوپی، لاپاراسکوپی، آرتروسکوپی و جراحی با کمک روبات انتخاب کنم. با این حال، پزشک اصلی در هر مورد متفاوت است. مهارت‌های موجود در جراحی مدرن همراه با تکنولوژی و دستگاه‌های جدید چشمگیر باعث شده است تا روش‌های بسیار تهاجمی با استفاده از حداقل برش‌ها، دسترسی به ابزار/محدوده (تروکار یا سوراخ کلید) و گاهی اوقات فقط دسترسی عروقی کاتتر با قطر کوچک انجام شود.
مزایای MIS برای مراقبت‌های بهداشتی شامل کاهش آسیب و ناراحتی بیمار، فرصت کمتر برای عفونت، زمان سریع‌تر عمل و بهبود است، که معمولاً به معنی کاهش هزینه‌‌های مراقبت‌های بهداشتی است. با این حال، نیاز به انجام اقدامات بسیار ماهرانه با استفاده از ابزارهای تخصصی با دید محدود و دامنه حرکتی، سطوح بالاتری از تخصص را برای تیم جراحی، از جراحان آندوسکوپی، متخصصان روباتیک گرفته تا رادیولوژیست‌های مداخله، معرفی کرده است. تجهیزات پشتیبانی شامل دوربین‌های آندوسکوپی، اسکنرهای تجسم، تزریق کنتراست، مانیتورهای غیر مغناطیسی، ابزارها و کاتترهای تخصصی و سیستم‌های رباتیک گران قیمت است.
روندهای طراحی دستگاه MIS
وسایل مورد نیاز برای پشتیبانی از تکنیک‌های MIS در سطوح چشمگیر همچنان تکثیر می‌شوند. ابزارها در انجام سریع یک کار خاص و بدون نیاز به تکنیک زیاد از سوی کاربر بسیار تخصصی شده‌اند.
جراحی با کمک روبات به یک فناوری سریع تبدیل شده است که دقت جراحی‌های پیچیده را افزایش می‌دهد و در عین حال آسیب و زمان بهبود بیمار را کاهش می‌دهد زیرا روبات‌ها نیازی به تجسم مستقیم محل جراحی ندارند. روبات‌ها ممکن است به اندازه یک وسیله راهنمای هوشمند برای پروب‌ها و لوله‌های کانولا ساده باشند یا پیچیده مانند یک دستگاه چند ابزار روی زمین که می‌تواند از راه دور بر روی بیماران از سراسر جهان کار کند و توسط جراحان ماهر از طریق تله متری پیشرفته کنترل می‌شود. رهبری نظامی به طور گسترده‌ای فناوری را دنبال کرده است تا این قابلیت همکاری را برای افزایش قابل ملاحظه بقاء نیروهای مجروح در این زمینه افزایش دهد. روبات‌ها در حال حاضر برای جراحی‌های ارتوپدی مانند تعویض مفصل زانو و لگن و جراحی پروستات متداول هستند، جایی که سطح دقت ارائه شده توسط راهنمای رباتیک حتی از ماهرترین جراح نیز فراتر می‌رود. همراه با تصویربرداری سه بعدی و مدل سازی آناتومیکی درون یابی شده، کارآیی جراحی با کمک روبات باعث افزایش سکوهای روباتیک هدف در بیشتر روش‌های جراحی و انکولوژیک می‌شود.
MIS چالش‌های خود را دارد – هزینه تجهیزات سرمایه‌ای مانند سیستم‌های تصویربرداری و روبات‌ها می‌تواند محدود کننده باشد و آموزش تخصصی پرسنل به تیمی از پزشکان و امکانات اختصاصی نیاز دارد.
فناوری تجسم
الزامات تجسم مرتبط با MIS به فناوری پیچیده‌ای متکی است تا پزشک بتواند آناتومی را ببیند. بدون این پیشرفت‌ها، انجام اکثر روش‌های MIS با دقت و قابلیت اطمینان لازم غیرممکن است. سنسورهای CMOS دوربین به قدری کوچک و مقرون به صرفه شده‌اند و می‌توانند آناتومی را در یک فیلم با وضوح بالا ارایه کنند که یک دهه پیش غیرممکن بود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، توموگرافی کامپیوتری (CT)، اشعه ایکس، سونوگرافی، فلوروسکوپی و غیره، همه فن‌آوری‌های بالغی هستند، اما پیشرفت‌های اخیر در بهبود تصویر دیجیتال همراه با قدرت پردازش رایانه، وضوح برنامه‌های MIS را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. تصویربرداری MRI یک مشکل منحصر به فرد دارد: هرگونه تجهیزات در مجموعه MRI باید غیر آهنی باشد تا در برابر میدان‌های مغناطیسی عظیم ایجاد شده توسط اسکنر مقاومت کند.
طراحی کاربر محور در دستگاه های MIS
علاوه بر در دسترس بودن ابزارها و دستگاه‌های پیشرفته، متخصصان MIS باید مجموعه مهارت‌های خاصی را توسعه دهند. در حالی که جراحی قلب باز مطمئناً به مهارت خاصی نیاز دارد، تصور کنید که تعویض دریچه آئورت ترانس سوند را به طور کامل از محل دسترسی به کشاله ران انجام دهید! گیره‌های خارجی در انتهای لوله‌های بلند یا بدتر، رابط‌های کنترل واقع در مرکز در انتهای پروگزیمال یک کاتتر دو متری و شبیه اسپاگتی باید توانایی فشار، کشیدن، چرخاندن و فعال کردن ویژگی‌ها را در عمق بدن فراهم کنند. این که آیا ما تکنیک‌های لاپاراسکوپی یا مداخله‌ای را مرور می‌کنیم، فقدان رابط مستقیم، بازخورد لمسی کم تا صفر همراه با تجسم به خطر افتاده را در نظر بگیرید.
به راحتی می‌توان فهمید که این دستگاه‌های MIS برای به حداقل رساندن روش‌های خطا به دلیل ارگونومی ضعیف، استرس مکرر و طراحی کنترل غیر بصری چقدر مهم هستند. هنگامی که چشم پزشک، مانیتور دوربین است، نباید مجبور شود روی دستگاهی که در دست دارد تمرکز مجدد کند زیرا نمی‌توانند محرک یا ویژگی تنظیم را پیدا کنند! برای کمک به این چالش‌ها، برخی از دستگاه‌ها را می‌توان با کنترلرهایی همراه کرد که به ارائه بازخورد مانند دما، فشار و جریان سنجی و استقرار دقیق ابزارهای مینیاتوری یکپارچه در نوک دیستال دستگاه تعبیه شده برای انجام عمل کمک می‌کند. این کنترل کننده‌ها می‌توانند به اپراتور کمک کنند تا راه خود را در اطراف آناتومی احساس کرده و نظارت مداوم بر پارامترهای حیاتی را انجام دهد.
تولیدکنندگان دستگاه‌ها همیشه در جستجوی راه‌هایی برای مهارت آموزی فرایند MIS هستند تا اپراتور معمولی بتواند بدون نیاز به آموزش دقیق موفق شود.
https://www.designnews.com
